вторник, 1 июля 2008 г.

«Офарин!»-ро дертар гуфтан мумкин

Маро ба толори бузурги ҳокимияти вилоят барои супоридани мукофоти ҳукумати вилояту шаҳр ва шўъбаи вилоятии Иттифоқи журналистони республика даъват карда буданд. Барои мақолаҳои дар бораи таърихи Самарқанд он сол навиштаам мақоми аввалро соҳиб шуда будам. Зеро соли ҷашни 2750 – солагии шаҳри Самарқанд буд.

Толор аз рўзноманигорон, намояндагони созмонҳои давлативу ғайридавлатӣ пур буд.

Ман дар қатори якум дар паҳлўи дигар сазовори мукофот гаштагон менишастам. Дар саҳна ҳокимони вилояту шаҳр нишаста буданд ва ҳокими вилоят комёбиҳои як соли охир ба даст овардаро бо як тартиби муайян аз саноат сар карда гуфтан гирифт. Дар экрани калон ба воситаи компютер ҷадвалу рақамҳоеро нишон медоданд, ки гуфтаҳои ҳокимро тасдиқ мекард.

Дар ман чунин тасаввурот пайдо шуд, ки ҳама корҳо олист. Ва ҳамаи инҳо дар натиҷаи чашми кордонии ҳокими вилоят ба даст омадааст.

Дар охир мукофотсупорӣ сар шуд ва баъзе мукофотгирифта чанд сухани миннатдорона гуфта кордонии ҳокимро таҳсин карда ба ҷои худ омада менишаст.

Вақте ки маро ба саҳна даъват карда грамота ва мукофотро супориданд ва ҳокими вилояту ҳокими шаҳр дастамро сахт фишурданду табрик намуданд, дилам ҷўш мезад, ки ман ҳам ба назди микрофон рафта «Э садҳо офарин ба чунин роҳбарон!» бигўям.

Аммо таҷрибаи собиқа мегуфт, ки «Адаш Истад, каме сабр кун, ин гапҳоро дертар ҳам гуфтан мумкин».

Ҳамин тавр сухан накарда ба ҷои худ омада нишастам. Сипас барои мо ва дигар рўзноманигорон дар ресторани машҳур зиёфати шоҳона ороста буданд, ки ба он ҷо даъват карданд.

Медонистам, ки дар он ҷо албатта ба ман ҳам сухан хоҳанд дод ва боз маҷбур мешавам «Офарин ба роҳбарони шаҳру вилоят!» бигўям.

Ба зиёфат нарафтам, телевизори рангаро гирифта рост ба хонаам омадам. Аз байн се моҳ нагузашта дар вилоят иҷлосияи ғайринавбатиро даъват намуданд. Президенти кишвар худашон омада маърўза карданд ва баробари дастовардҳо ҳақиқати талхро баён намуданд. Аввал ҳокими вилоят, сипас ҳокими шаҳр аз вазифаҳояшон сабукдўш гардиданд.

Ҳамин тавр боз як бор исбот гардид, ки дар «Офарин! Аҳсант!» гуфтан ҳаргиз шитоб кардан лозим нест.

Комментариев нет: